hayata tutunamıyorum. büyük bir bezginlik ve hevessizlik var. spora yazılıp gitmiyorum, sigarayı kırıp sonra gece paşa paşa benzinliğe yeni paket almaya gidiyorum. sabah öğününde neredeyse yemiyorum ama öğlen 3 öğünlük yiyorum. başladığım işi bir türlü bitiremiyorum. her şey beni sıkıyor. okuduğum kitaplar yarım kalıyor, filmleri bir kısmında kapatıyorum. enstrümanda birkaç sevdiğim parçayı öğrenip sonra bir kenara bırakıyorum. her şeyden biraz anlarım ama hiçbir şeyden tam anladığım söylenemez. hiçbir şey o kadar ilgimi çekmiyor. neden çekmiyor? çünkü her şey beni boğuyor artık, tatsız.
bir heves başlıyor ama artık hevesim kalmamış hiçbir şeye. heyecanımı kaybetmişim. hayat çok uzun, çok zahmetli ve karşılığında hiçbir şey yok. değecek bir şey göremiyorum. acı yoksa kazanç da yok evet. değişim kolay olmuyor. aslında en derinlerde beni bugünden çok daha berbat olan bir hayatın beklediğini biliyorum. ve evet, ölüm bir teselli olacak. hiç ölemeseydim asıl problem o zaman başlardı.
