beklemekle geçiyor günlerimiz. kaç yıl yaşayacağımızı bilmezken gerçekleştirmek için yıllarca beklememiz gereken hedefler koyuyorlar önümüze. "şunu da atlatayım" derken bitiyor ömür. geriye dönüp bakınca; ulaşmak için deli divane olunan hedeflerin, bekleyerek geçirilen zamanın çoğu hatırlanmıyor bile. 5 yıl, 10 yıl, 15 yıl, nasıl geçti yıllar? yelkovan boynumuza dolanmış ipi biraz daha sıkarken, azalırken şu dünyada alacağımız nefeslerin sayısı, ölürken yavaş yavaş.. elimizdeki zamanı boşa harcayıp yarını bekliyoruz. bugün dünün yarını değilmiş gibi mutluluğu yarınlarda arıyoruz.
