kim diyo üzmez, yıpratmaz diye? gayet de üzebilir, kırabilir, dökebilir. özünde pek de kalıcı olmayan dostluklardır. misal ben şu sözlükten kiminle arkadaşlık, dostluk kurduysam bir süre sonra illa kopmuşuzdur. sonuçta arada mesafeler var, ortak paydaların azlığı var. konuşacak bir şey bulamadıkça insanlar da birbirinden yavaş yavaş uzaklaşıyor ve bir gün hiç tanışmamış gibi oluyor. ben buna alıştım artık. zaten sanalı gerçeği neredeyse tüm dostlukların temelinde içten içe bir çıkar ilişkisi var bana göre. bu bahsettiğim maddi bir çıkar değil elbette. duygusal ihtiyaçlar, muhabbet etme, zamangeçirme ihtiyacını gidermek. ve ihtiyacın kalmadığında sessizce uzaklaşmak. kısacası amk ben öyle dostlukların. hayatımız yalan dolan, tek gerçek yalnızlık amk.
