bazen sadece yazmak istiyorum, çünkü konuştuğumda hissettiklerim ağzımdan çıkarken sanki sakilleşiyor. o yüzden yazmayı seviyorum, duyguları daha etkili bir biçimde anlatabiliyor. sonra dönüp okuduğumda yazdıklarımı, bazen kendimde şaşırıyorum, gerçekten mi bunları hissetmişim diyorum. çünkü genellikle kalbimizi bir kenara atıyoruz biz insanlar, derin dondurucuya atıyoruz sanki; yaşarken hissetmeye vakit bulamıyoruz adeta... bazen o kalp derin dondurucudan çıkıyor ve hisler yanardağ patlamışçasına akıyor lavlar halinde. o sıcaklıkla yazmak istiyorum, zehrimi akıtmak istiyorum kelimelerimle... harfler büyüleyici bu bakımdan , en güzel ilaç. yazıyorum, zehrimi tükürüyorum bir yerlere sonra kapatıyorum yazdıklarımı ve tekrar kalbimi derin dondurucuya gönderiyorum... çünkü çokça hissederek yaşamaya kalktığımızda, hayat sürünceme de kalıyor, tüketiyor... çünkü insanlar duyarsız, hissiyatsız...
