Osmanlica kelime kalabaligi hakkinda bilgi sahibi olmak zorunda olmayan, kendini mecbur hissetmeyen turk gencliginin icinde bulundugu durum. Shakesphare anlamayan ingiliz gencinden farkli degildir, osmanlica ile ilgilenip ilgilenmemek zevk meselesidir ama iste bir kez daha memleketimizde bizden/bizden olmayan turunden siniflamalara tapildigi icin bu konuda derdini dile getiren "tu kaka" oluvermistir. Mehmet Akif allah/bismillah/ezan dedigi icin milli sairimizdir de Namik Kemal Vatan/millet dedigi icin Ittihatcidir; Ikinci Abdulhamit handir, cennet mekandir -nereden biliyorlarsa- ulu hakandir da Ikinci Mahmut sadece ikinci mahmut'tur. Osmanlicayi sevmek/bilmek/kullanmak adeta imanin kosuludur da "osmanlica benim dilim degil, o tarihte yasayan atam, ninem dedem bu dili kullanmiyordu ki benim" demek suursuzluktur, soysuzluktur, ceddine hakarettir.
