Genellikle kendimi bitkin hissediyorum, etrafımda gelişen olaylar beni müthiş birşekilde etkiliyor, bazen arkadaşımın kurduğu cümledeki iki kelimeye takılıp kalıyorum... Günlerim genelde kaygıyla geçiyor, bazen derin derin düşünüyorum ama cidden birkere düşünmeye başlamışsam o gün başka birşey yapamıyorum sadece kulaklığımı takıp bir köşeye çekiliyorum ve sessizce uykuya dalıyorum... Ama her seferinde güneş tekrar doğuyor. Okula doğru yürürken bazen etrafta insanların yüzünü güldüren birkaç olay oluyor, böyle olunca mutlu oluyorum ya da kulaklığımda ki çalan şarkı yüreğime öyle bir dokunuyor ki o an nefes aldığımi anlıyorum ve o günüm insanları gülümsetmeye çalışmakla geçiyor... Gerçi insanların yüzünde ki tebessümleri gördükçe daha fazla düşünüyorum (nedenini hala anlayabilmiş değilim) ama bu sefer güzel şeyler düşünüyorum ardından tekrar uyukuya dalıyorum bu böyle hergün devam ediyor...ve artık yazar arkadaşlar, hepinize yüzünüzde ki tebessümleri kaybetmemeniz dileğiyle, satırlarımla birlikte dinlediğim müziğe de son veriyorum.
