Şu sıralar kendime "neden mutlu değilim" sorusunu sora, sora kızıyorum. bu cevap veremediğim soru kendime olan nefretimi arttırıyor.
Hayatımda neredeyse her şey mükemmel. Cebimde fazla fazla para olur her daim. Beni seven biricik bir annem var. her sene kışın hastalıktan kırılan ben bu sene baş ağrım bile yok. Derdim, aşk acım, ilişkim de yok. Gelecek kaygım olmucak kadar iyi bir öğrenim hayatım var ama mutlu değilim. inanır mısınız geceleri uyumadan önce hiç bir şey için endişelenip nasıl yapsam, etsem diye tasalanmadan veya bir şeyi merak etmeden dertsizce uyuyorum. böyle hayat sanki çok yavan, tatsız, tuzsuz dostlar.
Acaba ben elimdekilerin kıymetini bilip mutlu olamıyacak kadar kör ve kanaatbilmez bir insan mıyım? kendime kızıyorum. hemde çok.
