bir af beklentisindeyken, af yerine uzuuuun bir of ile ödüllendirilmiş, gösterişli harekatların kırışılan piyonlarına döndürülmüş, dağ çocuklarını öldürmek için dağa çıkarılmış başka gençlere, yakınlarından yazılmış her mektup bu kategoriye girer;
ve onların dağlardan yuvarladığı, içine kardelen koyulmuş her mektup bir kartopudur aslında ve ovaya inene dek çığ olur basar yüreğimizi;
çocukların yakınları ağlar, ağıt yakar, yürekler dağlanır her ölüm haberinde... üstelik ölümler soy, sop, köken, düşünce müşünce ayırmıyor. yanlış savaşların kaçınılmaz ölümleri bize asker mektubu olarak vicdani borcumuzu anımsatıyor ki ilerde bir gün birimizin oğlu bize hesap sorabilir diye:
- o zamanlar, bunun yanlış savaş olduğunu dile getirmiş miydin baba *?
zorunlu ek:
eksilerinize rağmen, gençlerin gençleri kirli politikalar, taktikler ve stratejiler için öldürmesine alkış tutamadığım için üzgünüm. eksileriniz bana insanlığımı bir kez daha anımsatıyor.
