tanıyorum seni yüreğimin ortasına
konan ince belli bir yalnızlıksın sen
sessizliğinden tanıdım seni
yokluğundan tanıdım seni
gece, gündüz sevmemden tanıdım
gidipte dönmemenden tuttum seni
çocukluğundan öptüm sonra
şimdi sevgilim şuralarda bir yerlerde bir özlem
oluyorsun bir sen varsın bir ben varım
senin en çok evvela gözlerin var
benim geldikçe aklıma gülüşlerin
en çok ağlamalarım var
