Eskiden, yaşadığın şehiri, okuduğun üniversiteyi, adının baş harfini duyunca kahrolurdum.. şimdi tepki vermiyorum, üzülmüyorum. Hatıralar gelince aklıma iç çekiyorum sadece, kader diyorum. Senin kendi ellerinle çizdiğin o kötü kaderin; engel oldu her şeye. Alıştım artık en kötüsü de bu hissizlik duygusu. Şimdi bizim şarkımızı dinliyorum, normal bir şarkıdan farkı yok gözümde. iyi mi oldu, kötü mü oldu bilmiyorum...
