Düşüyordum sürekli. En şiddetlisi de buzda kaymaya çalışıp sırt üstü çakılmamdı. Kendimi iki saniye öncesine kadar olimpiyat madalyası almış buz patencisi zannediyordum. Düştüm işte, nerdeyse nefes alamıyorum; dolayısıyla konuşamıyorum. A benim beyinsiz arkadaşlarım da gelmiş yüzüme bakıyorlar. iyi misin diye bağırıyorlar. iyi ne kelime zevkten dört köşeyim saçmalamayın. Bir ara sakinleştiler. Böyle Yaklaşık 10 dakika bakıştık. Yüzlerindeki tüm benlerin ve siyah noktaların yerini ezberledim. En son nefesim yettiğince 'öğretmen' dedim de birisinin aklına öğretmen çağırmak geldi. Kendisi şuan oxford'da okuyor.
