insanoğlunun doğayı kontrol edebilme ve yeni canlılar yaratabilme gücünü kendinde bulamaması sonrasında ortaya çıkmış sorulara yanıt verme girişimidir tanrı yaratmak.
Tanrı, aslında insanın içersindeki manevi boşluğu doldurmak, insanın fiziksel ve ruhsal gücünün zorlandığı noktalarda bir dayanak noktası olmak için iyi bir çözümdür. "varlık" denen olgunun bilinmezliğinin çözümüne giden en kısa yoldur aynı zamanda. Bu bizim sorulara bir an önce cevap bulma isteğimizin katıksız örneğidir de denebilir. Tanrıyı yaratmak, tanrının insan gibi inanılmaz komplike bir canlıyı yaratmasından daha kolayken insanlar neden bizim onu yarattığımızı görmek istemez anlaşılır değil. Ayrıca, insan gibi mükemmel bir canlının kendi kendine oluşmasının imkânsız olduğu fikri üzerinden tanrıyı zorunlu kılmak, insan gibi mükemmel olarak kabul edilen bir canlıyı yaratabilecek kadar kudretli bir varlığın da kendi kendine oluşamayacağı fikrini de zorunlu kılmaktır.
Uzun zaman önce ben de bir tanrı yarattım;
insanlardan ve diğer varlıklardan kendisini övmesini istemeyen, bu zaman dilimi içerisinde yardıma muhtaç insanların mağduriyetinin giderilmesinin mümkün olduğunun farkında olan, kötülüğün cezalandırıp, iyiliğin ödüllendirildiği bir adalet mekanızmasından ibaret olan, insanları müslüman olanlar ve diğerleri veya yahudi olanlar ve diğerleri diye ayırmayan bir tanrı yarattım. Onun adaletine güveniyor hırsızlık yapmıyorum, kimsenin namusuna göz dikmiyorum, kimseden karşılık beklemeden sırf birilerinin mutlu olduğunu görebilmekten haz duyduğum için iyilik yapıyorum. Benim tanrım korkutmaz ve ödülle kandırmaz. O kendisine inanilmasını umursamaz. O övülmeye ihtiyaç duymayacak kadar kudretlidir. Bağlayıcı olan ona olan inanç değil, iyilik veya kötülüktür. Benim tanrım vicdanım.
