yazarın kendini hapsettiği bu küçücük yerde, sınırlanamayacak hislerini ifade etmek istediği başlıktır.
Nefret duygusunu çocukluğumdan kalan bir yanım olarak alan benliğimde bunların hiçbirine rastlayamamış, bu tür duyguların eksikliğiyle hayrete kapılmıştım. Herhangi bir insanın kendini beğendirmek karşı cinsiyle yakınlaşabilmek için attığı o şuh kahkahaları yapmacıklığına rağmen insanı kınamamaya kendimi alıştırmış yanım bir nebze de olsun gerçek bulmaya çabalamıyor muydu her an? Bende eksik olanın sadece nefret olmadığını fark edince her şeyin gerçekliğinden şüphe duymaya başladım. işte gerçeğin ardındaki o gerçek burada kendini gösterdi. Bahsettiğim gerçeklik hayatımızın o en derinden hissettiğimiz duygularını bizimle birlikte birkaç prosedüre bağlı kalarak bunları anlamaya çabalayan bir psikoloğun koltuğunda aktardıklarım değildir. Bunlar bahsettiğim tesadüflerin asıl dayanaklarını bulma isteğimle başladı ve benim gerçeğim olmanın içimde yarattığı ızdıraplara rağmen aradığım şey olduğuna kanaat getirmem onu bir nebze olsun elle tutulur bir dayanak yaptı...
