bir yazarın sözlüğün işleyişini bilmesi ve bunların işleyişini akla mantığa uygun bulmamasının sonucudur. bu yazar, her türlü saygısızlığı birbirine müstahak gören yazarların, kendi kendine yazan bir yazarın sözlükten atılmasını isteyebileceğine şahit olup kuralların insanları nasıl acizleştirebildiğini görmüştür.
işte böyle bir günde yine tesadüf eseri insanlara denk geldim hangisine denk geldiğimi fark edemeden. Her şey bir tesadüften ibaret değil miydi zaten? Bugün bahsi açıldı tesadüfen. Yeme alışkanlığımı nerede kaybettim, içme alışkanlığımı nerde kazandım derken. Her şey yıllar boyu annemin sütünden faydalandığım için beni sütten tiksindirme çabalarından veya anaokuluna boyum uzunmuş diye bir miktar parayla alınmamamla başlamamıştı. Aynı apartmandakiler yanyana oturamazmış dedi öğretmen diyen kızla, yanlışlıkla düşürdüğüm için bir daha benim yanıma yaklaşma diyen kızla, benim yanıma oturma diyen o kızla veya volki gel o piçlerle oynama diyen geniş vücutlu, boyum genişliğindeki poposuyla yanına gidince ağır kokular gelen kadının beş yaşındaki kızının babamı pezevenk olarak çağırmasıyla da başlamadı. Her şey babamın hala onları sevdiğini anladığımda da son bulmadı. işte bu tesadüfler silsilesinin içinde hangimiz tesadüf eseri daha güzel olduk, hangimiz tesadüf eseri nerede doğduk, hangimiz tesadüfen hangi ismi alıp hangi dine mensup olduk, hangimizin kişiliğini hangi faktörler belirledi bilemeden geçip gitti yıllar. Tesadüfen sorgulayanlarımızdan bazıları chikowskilikle geçen çocukluklarını unutamadılar. Bir yağ tulumuna duyulabilecek en masum nefretleri, birkaç sokak bebesinin kafasını kırma senaryolarıyla geçen yılları sineye çektiysek de sokakta rastladığım küçüğün sözleri yankılanır kulaklarımda. Seni de üzecekler tatlı kız. Umarım sen üzülmezsin, daha küçücüksün.
