son bir haftadır durmadan dinlediğim tek şarkı. yıllardır dinlemiyordum sanırım özlemişim.
hakkında çoğu kişinin söylediği gibi bir gece vakti gökyüzüne bakıp hayaller kurarken dinlenildiğinde etkisi daha yoğun ve derinden hissediliyor. ne güzel, benim gibi düşünenler olduğuna sevindim. kim bilir, belki de ben bu şarkıyı dinlerken şu an dünyada başka birileri de aynı şarkıyı dinleyip benim gibi gökyüzüne bakarak bazı hayaller kuruyordur. bu "aynı bütünün gelişigüzel dağılmış fakat farkındalıksız bir şekilde hayali bağlarla iletişebilen birer parçaları olma" düşüncesi de güzel bir his. bilimsel değil evet, ama bunu seviyorum.
ne diyordu sevgili chris: "science and progress could not speak as loud as my heart".
yani, bazı şeyler vardır ki bilim ve mantık ile açıklanamaz. açıklanmaya çalışılsa bile kalbin sesi kadar güzel ve güçlü anlatılamaz diyordu öyle değil mi.
