insanları, cinsiyetleri, ırkları, meslekleri, osu busuyla değerlendirmenin zavallı bir durum olduğunu anlayabildiğimiz gün, insan olacağız...
insanları, bedenleriyle, giyimiyle kuşamıyla, saçıyla başıyla algılamayıp, iyilikle donandığımız gün, mutlu olacağız..
Ve o garson kızın, kendi okul harçlığını çıkarıp, hatta kardeşine bile para gönderdiğini öğrendiğimiz gün, utanacağız!!!
Hem de ne utanma...
