ABLAM'a; Şimdi yüreğim yetim kalmış bir çocuk gibi, kalbimin yarısı yerinden sökülüp alınmış mucize bekleyerek yaşıyorum. En sevdiği oyuncağı elinden alınmış çocuk gibiyim. Akşamları eve geleceğin saati bekliyorum hala.
Bilirsin hiç kimse ağlarken görmedi beni ta ki bu zamana kadar. Senin yaptığın gibi hep içime atıyorum derdimi, sıkıntımı, kederimi. Acı tebessümler saçıyorum etrafıma. Senin gidişinle içime attığım, yüreğime hapsettiğim, hiç kimselere belli etmediğim duygularımı ortaya saçtım. Bu kadar dayanabildim sensizliğe ve göz yaşlarım benden bağımsız süzülüyor bir bir.
Hayat artık senin için mutluluklar getirsin. En büyük tesellim seni en az bizim kadar, benim kadar seven biriyle evlenmiş olman. O kadar mutlu ol ki biz bu hissedelim. Bilirsin senin iyi ya da kötü olduğunu uzaklarda da olsan hissederiz . Bu hayatta mutlu olmayı, gözlerinin taa içine kadar gülmeyi hak edensin.Yerin her zaman aynı yanımızda.. Yolun, bahtın açık olsun CANIM ABLAM.. Her zaman ilk gün kadar mutlu ol.
