insanlar baharda yazda nerde olsa yatıyor, güneşi gösterene şükretmeyi unutuyor, götü başı çıplak geziyor, hiç dara düşmem sanıyor.
Kışta insanlar üşüyor, evsizleri görüyor, o göstermeye çok meraklı oldukları göğüslerini, bacaklarını, iğrenç et yığınlarını üşümemek için can havliyle, edep için değil kendi canları için kapatıyor, kömürünü yakacağını tedbirini alırken kendini ve acizliğini görüyor, caddelerde sokaklarda soğukta olmaması gerektiğini, bi yuvası olması gerektiğini görüp boş zevkler yerine kendi iç dünyasına dönüyor. Veya bunları fark edebileceği fırsatlar yaşıyor. içecekse herkesle değil, ısınabilecekleri ve sadece özel olan arkadasları ile derinden içiyor, o güne kadar dikkatini çekmeyen kedinin üşür halini görüp belki yiyecek bırakıyor, paltosuna daha sıkı sarılıp, balkon kapısını daha bir sıkı kapatıyor, kendini güvende hissetme ihtiyacını farkettikçe daha bir uzaklaşıyor tozpembe yalancılıklardan.
