Aslinda bu konuyu koltuk zihniyeti ilede birlestirebiliriz. Eskiden koylerde cobanlik yapamayan cocuklari okusunlarda bari birsey olsunlar diye mektebe yollarlardi. ama malzeme bir ise yaramadigi icin bu kisiler okusa da bir ise yarayan adam pek cikmazdi. okuyanlarin cogunlugu bu tiplere gecince devlet memurlugunda cogunlugu ele gecirdiler. koyunde 2-3 koyunu idare edemeyen tip kisi memurlukla bir makam kazaninca karakter yaratmaya calisti. bunun sonunda bu bey ifadeleri gelisti.Aslinda gotun kalkmasi bey denmesinden degil, tip kisinin o makama gelebilmis olmasindan dir. bey kelimesi kullanim olarak makama yapilan bir hitaptir.
Bu konuda sosyalist toplumlari inceledigimizde komunist eternasyonel zamaninda insanlar bir birlerine hitap eder iken arkadas yoldas anlamina gelen "tavarish -maBapNW-" kelimesini kullanirdi. komunizmin yikilmasini muteakip yeni duzende bu kelimenin kullanim alani oldukca azalmistir. Su anda birbirlerine Gaspadin (beyefendi, soylu saygin kisi) seklinde hitap edilmektedir. Eskiden tavarish denilen kisi ile bugun gaspadin denilen kisi aynidir. bunu bir devlet sistemi olarak dusundugumuz zaman makam aynidir. kelimenin farklilasmasini aslinda makamin farklilasmasinda incelemek gerekir. eskiden devlet makamlari ve memurlar bireylere hizmet amacinda idi, su anda ise makam ve memur kendine karakter yaratarak bireyden saygi ifadeleri beklemekte ve kendini bireyin uzerinde gormektedir.
