inanmadığınız halde neden sürekli tanrıyla ve dinlerle ilgileniyorsunuz? benim bildiğim insan inanmadığı şeyle uğraşmaya tenezzül bile etmez. yoksa acaba kendinizi ikna etmeye çalışıyor olabilir misiniz?
sizlerde içten içe tüm bu her şeyin materyalist ve olasılıksal bir sürecin sonu olmadığını biliyorsunuz. keza olayları sonsuza gönderemeyiz.
bakın bir ateist ile girilen en bilindik diyalog şudur;
+bizler nasıl oluştuk
-evrim geçirerek
+peki evrim nasıl başladı
-abiyogenez teorisi bunu açıklıyor
+peki abiyogenezin dayanak noktası olan tek hücreli ilkel canlılar nereden geldi?
-başka bir gezegenden dünyamıza düşen bir göktaşıyla gelmiş olabilirler (dikkat edin ''olabilirler'' deniyor)
+hmm peki ya o taş, dünya dahası evren nasıl oluştu?
- büyük patlama teorisi
+ya öncesi
-onu daha bilmiyoruz ama bir gün mutlaka cevaplayacağız.
hayır yani canım kardeşlerim cevaplasanız ne olur? olayları hep bir neden-sonuç ilişkisine mi indirgeyeceğiz? bu durumda sonsuzun içine düşeriz. ee nasıl çıkacağız bu durumdan? biz hep ''ya öncesi'' diye soralım sizde hep ''x teorisi'' diye cevaplandırın. olur mu böyle saçmalık. kısacası her şeyin başına kesin, öncesiz ve sonsuz bir ana neden koymak gerekiyor. işte o da tanrıdır. bunu kabul etmek hoşunuza gitmiyor biliyorum ama bizi sonsuzluğun bulantısından yalnızca tanrı kavramı kurtarabilir.
