bir tarantino filmi edasındaki introsuyla(filmin giriş şeysine intro denmiyo mu? yoksa başka bişey mi deniyo?) büyük umutlar besletmiş, daha ilk dakikalarda sıkmış, barış mançoyu uzuun uzun anması haricinde bi boku olmayan, benim gibi bir cem yılmaz hastasını hayvan gibi hayal kırıklığına uğratmış film. ben cem yılmaz konusunda "cem yılmaz osursun çeksin film diye vizyona koysun izler yine gülerim abi" diyen bir insandım. cem yılmaz bunu duymuş, ciddiye almış, osurmuş, çekmiş, vizyona koymuş... ama film öyle sıkıcıydı ki gülemedim be cem abi. hem ben o lafı ciddi söylememiştim. mecaziydi o. hani "cem yılmaz osursa bile onu farklı bir şekilde seyirciye sunar, ustalığını konuşturur" demek istemiştim.
pek yakındanın binde biri mizah unsuru olsaydı bari. hayır türü komedi değil miydi bunun? dur imdb den bakayım.... baktım. aksiyon komediymiş. evet aksiyon olmuş ama boş olmuş.
kırk yıl düşünsem cem yılmazı itin götüne sokacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. hani elinde malzeme mi kalmadı abi. niye bu kadar zorlama bir film çektin ki sen? gora, arog, yahşi batı... hadi güldürme, av mevsimi, pek yakında... the water divinerda bile farkını koymuştun ortaya. o filmi russell crowe için değil senin için gittik be abi.
param boşa gitti zamanım boşa gitti edebiyatının amk. ben direk cem yılmaz nasıl bu kadar boş bir film yapar diye düşünüyorum be.
gitmeyenlere tavsiye etmiyorum abi. gram zevk almadan izlersiniz.
ama filmin beni kendine bağlayan tek noktası barış mançoyu yaadetmesiydi. bunu belirtmeden edemeyecem.
