sevginin ne olduğunu öğrenmektir öğretmenlik. ufacık çocukların sizi koşulsuz şartsız sevdiklerini görünce hayat iyi ki bu kadar güzel dediğin andır. mutlu olmaktır. bazen dayanılmaz baş ağrıları çekmek , eve gelince ufacık bir sese bile tahammül edememektir. ama ertesi günü iple çekmektir okula gitmek için. senin payın olan insanların iyi yerlere geleceğini düşünüp sadece bununla mutlu olmaktır. bazen öğrencilerinin yaşadıklarını görüp insanlığından utanmaktır. küçücük yürekleriyle taşımaya çalıştıkları acıları görüp bende insan mıyım demektir... ama ne olursa olsun ışık olmaktır onlara. en sinirli olduğun anda bile ufacık bir gülümseme görmek yeter dünyaların senin olması için. çok seviyorum ben mesleğimi. elimden geldiğince yapmaya çalıştığım mesleğimi iş olarak değil ev olarak görebiliyorum. bu bile yeter bana.
