evet benim o. uzun süredir düşündüğüm intihar eylemine dün gece itibariyle karar verdim.
dün bütün gece uyumadım, çokça düşündüm çokça sigara içtim, sanırım en iyisi bu. bu kararı verdikten sonra üstüme inanılmaz bir huzur çöktü, kendimi çok dingin hissediyorum.
ne oldu, nasıl bu noktaya geldim uzun uzun anlatılabilir elbette ama sanırım artık çok bir anlamı yok. bazen olmayınca olmuyor çok şeyetmemek lazım.
beceremedim işte, şu hayatta yaşamayı becerememek diye birşey var. son bir kaç yıldır işler iyice boka sarmaya başlamıştı zaten. ödenemeyecek borçlar, bankalar hacizler...
intihar etmenin, artık olmayacak olmanın en güzel tarafı ne biliyor musunuz?? artık bunların hiç biri yok, belki uzun zamandır ilk defa huzurlu yatacağım son uykum olsa da..
az önce mehmet pişkin'in intihar etmeden önce yayınladığı videoyu izledim, çok iyi anlıyorum onu. ben de bir video yapmayı düşündüm ona bile korktum, zaten hayatım boyunca silik bir karakter oldum.
pekiyi buraya niye yazıyorum inanın onu ben de bilmiyorum, sanırım insan ölürken bile birilerine bir şey anlatmaya ihtiyaç duyuyor.
aslında itiraf etmeliyim ki biraz korkmuyor da değilim, tabii bu beni kararımdan geri çevirmeyecek.
iki oğlum ve karım var bir tek onlara karşı mahçup hissediyorum kendimi, umarım affederler beni.
onun dışında herşey çok duru çok sade...
kararım kesin sadece harekete geçmem kaldı, o da çok uzun sürmez kendimi yüzde yüz hazır hissettiğimde beş dakikalık bir iş.
aklıma gelmişken söyleyeyim, troll değilim, ilgi manyağı da değilim. zaten sözlüğe de pek yazan biri değilm. hakkım varsa hepnize helal olsun...
bunu okuduktan sonra; bana ne yarram siktir git geber derseniz de gücenmem, canınız sağolsun.
uzatmadan, şehirler gezdim insanlar tanıdım. herşey için teşekkürler dünya. benden bu kadar....
