galatasaray'ımızın kısa vadede kaybettiği gibi görünen, fakat uzun vadede kazandığı bir müsabaka olmuştur. galatasaray evvelki senelerde de böyle hezimetleri tadmıştır. takdir edersiniz ki, bir takım yaşanmışlıkların üzerine bir şeyler konularak belli noktalara gelinir. ayrıca her dönemin, yapılanmanın da bir süreci olduğu gün gibi ortadadır. bu yeni süreç ise galatasaray için 07/08 sezonunun başından itibaren başlamıştır. kadro, bu dönemin uzun ve daha sağlam olması adına iyice gençleştirilmiş, yeni başarılara imza atmak üzere önündeki belli bir süre için yaşanmışlıklarla tuğlalar üst üste konulmaya başlanmıştır. bu dönemsel yapılanmaların en oturmuş kadrosu ise, 1990 ve 2000 arasındaki 10 senelik süreçtir.
yalnız bu dönemsel döngünün farkında olmayan bilinçsiz taraftarlar da vardır. bunlar, takım galibiyet aldığında herkes gibi sevinen, fakat her türlü mağlubiyet sonucu mutlaka işleyişte bi kusur gören, sırt çeviren, utanan, olmasa da olur insanlarıdır.
Galatasaray bugün farklı bir şekilde yenilmiştir. sahadaki genç arkadaşlarımızın gereken dersi aldıkları tartışılabilinir. keşke sadece 5-1'lik bir sonuçla tecrübe sahibi olabilseler, fakat bu olanaksızdır, olamazlar. galatasaray belki birkaç gün sonra da kasımpaşa'dan 5 yiyecek, fenerbahçe'ye kendi sahasında boyun eğerek kupanın dışında kalacaktır. bunlar olabilirliği çok zor düşünceler değiller. fakat her yenilgiden sonra galatasaray'ın gençleri mutlaka bir şeyler kazanacaklardır.
son olarak lafı içimizde bulunan alman arkadaşlara getirmek istiyorum, fakat zorlanıyorum. insanın biraz düşünmesi gerekiyor, kendisine; "neydim, ne oldum, neredeyim?" diye de sorması isteniyor. sen, alman fetişisti arkadaşım, kendine hiç "neydim?" diye sorduktan sonra "ne oldum?" dedin mi? demedin tabi. sizin lügatınız iki soru cümlesi çünkü; "neydim, ne kadar süperim?" işte bu yüzden kapalı asıyor pankartı, tebessümle diyoruz ki;
"sizin hayallerinizin bittiği yerde, bizim gerçeklerimiz başlar."
