bazı zamanlarda sınırlarını zorlayabileceğin bir özellik. sen hiç o'nun tek bir fotoğrafına bakıp onu tıpkı seninle yaşıyormuşçasına hayal edebiliyor musun? edebiliyorsan ne mutlu sana. ben de senin gibi edebiliyorum çünkü.
mesela çok aşık olduğum bir kadının mutsuz halini hayal edebiliyorum. bu gerçekten değişik bir his nasıl anlatsam. üstelik sırf mutsuzluk ile de sınırlı kalmıyorum. üstüne farazi bir biçimde mutlu olduğu, kızdığı, şaşırdığı, heyecanlandığı gibi anları da gözümde canlandırabiliyorum. hatta ve hatta bunu yapabilmem için onu hiç tanımasam ve elimde tek bir fotoğrafı olsa dahi yeterli olabiliyor. gerçekten ilginç. ne kadar çok kaptırırsan o kadar çok gerçekçi oluyor. böylece kendisi yanımda olmasa bile onu yanıma getirmiş oluyorum bir nevi. yaptığım monologlar ise onun çözümsüzlüğüne çözüm, mutluluğuna mutluluk, güzelliğine güzellik katıyor. bir hayali hakkını vererek yaşıyorum yani. tek sorun bunun dediğim gibi tamamen sanal olup hiçbir şekilde bir gerçeklik barındırmaması. olsun. yine de güzel bir his.
