benim ulan o. benim. başlıktada çocuklar dendiğine bakmayın. 17 yaşıma kadar böyle giydirildim.
soğuk havalarda annem evin kapısında bekler dışarı çıkmadan kontrol ederdi içime neler giydiğimi.
- yavrum içine atlet giydin mi? gömleğinin altına kazağını? gömleğinin üzerine süeterini? eldivenini bereni? iki çift çorap giyseydin. üşütürsün bak...
böyle giydirildiğim bir gün sabahı okula giderken çok çişim geldi. okula zar zor attım kendimi. attım atmasına ama içime o kadar şey giymişimki tuvalette saatlerce aramama rağmen ne donu ne pipiyi bulamadım. elimi nereye atsam kazak, içlik..iki ders uğraştım donu bulmak için. biliyorum donu bulsam pipiyide bulucam. ikinci derste maden teknik arama enstütüsündeki bir mühendisin edasıyla daldım derinlere. ama olmadı. ikinci dersi üçüncü derse bağlayan tenefüste daha fazla dayanamadın ve saldım çişi. ama o kadar elbisenin arasında ne ben çişi farkettim ne de çiş beni. hafii bir ısınma oldu olmasına ama oda işin doğasında var diyerek sallamadım.
üçüncü derse pek bir rahatlamış girdim. parmak kaldırdım, tahtaya kaltım, tebeşir tozu yuttum ve kalemi yere atarak önümdeki kızın bacaklarına baktım. bok baktım. eğilemedimki üzerimdeki elbiselerden. sınıf öğretmenimiz kış boyu yere düşen kalemlerimi toplayıp başka bir okula yardım olarak yolladı. nasıl olsa eğilip alamıyordum.
