narnia'dan beri bir evin içinden açılan bir kapının (ya da dolabın) bu kadar enteresan yerlere gidebileceğini bize hatırlatabilmiş nadide kitaplardan. neil gaiman'ın o muhteşem karanlık ama büyüleyici dilini henry selick de beyaz perdeye nefis uyarlamış.
filmle ilgili bayıldığım şu noktayı söylemeden edemeyeceğim. yer yer hikayeye yedirilmiş bir şekilde boticelli ve van gogh gibi ünlü ressamların resimleriyle karşılaşıyoruz filmde. selick bunları öyle güzel tasvir etmiş ve yerleştirmiş ki bakıp da aşık olmamak elde değil.
