bayram sabahları, bayram namazı kılındıktan sonra, topluluğun sıraya girerek birbirinin bayramını kutlaması olarak özetlenebilecek eylemdir.
tüm cemaat, köyler için genellikle köydeki tüm erkekler, cami içinde veya avlusunda, ovale kaçan bir tek sıra ile sıralanırlar. Bu bağlamda, genellikle sarmal veya U şeklindeki sıralanmalar tercih edilir.
Sonra, cami imamından başlayarak, yaş sırasına göre en büyükten en küçüğe doğru sıraya geçilmeye başlanır. Şöyle ki; en yaşlı kiş imamla bayramlaşıp imamın sağına geçer, onun arkasındaki imamla bayramlaşır, peşinden en yaşlıyla bayramlaşır, o da en yaşlının sağına geçer. Bu şekilde, simültane olarak sıra oluşmaya başlar.
Ama esas sorunsal yaşı küçük olanlar adına yaşanır. Bu arkadaşlardan , büyük bir hüner gerektiren şu hareketin yapılması beklenir. El öp, tek cümleyle karşındakinin bayramını kutla, sonra yanındakine geç. bu arada, önündekiyle aran açılmasın, kimsenin kalbini kırma, otomatiğe bağladığını belli etmeyecek şekilde de doğal ol.
Tabii bir yerden sonra bayramınız mübarek olsun cümlesi bayramıı hımılı hımılı ya, el öpmek de ele sırasıyla çene ve alınla dokunmaya döner. Ta ki, elini öptürmeye kasmayan alçakgönüllü veya kendini gerçekten genç hisseden birilerini o sırada yakalayana kadar.
Özetle, herkesin bir arada bayramı kutlandığı için, büyük bir külfetten kurtulunur. aslında, gelenekçi biri olarak, kanımca bu kadar kişiyle bir anda bayramlaşmak da güzel bir örf ve adettir. gerçekten tek sıkıntı, bayramlaşılan kişilere o acele hali içinde, bayramın getirdiği sıcaklık ve samimiyeti hissettirebilme telaşıdır.
