yürüdüğümüz kaldırım çok dardı anca iki insan yan yana yürüyebilirdi..karşımızdan birisi geldiği zaman biri diğerimizin arkasından yürüyordu. bi süre böyle yürüdük..sanki bi acelemiz varmış gibi birazda hızlı yürüyorduk.. yürüyüş tempomuz uyuşmuyordu. tasmalı köpek gibi arkasından yürürken bi anda ellerimiz birbirine tutuştu. artık yürüyüşümüzde tempo uyuyordu.. kalbimizin ritmi bile aynıydı..2 elin birleşmesiyle hayatlarımızı da birleştirdik.. o an sevgili olmuştuk..
iyi ki o kaldırım çok darmış ve karşımızdan o insanlar geçiyormuş.. şuan karımla 3 yıldır evliyiz ve çok mutluyuz.. sağ ol fen işleri müdürü.. yolu geniş tutup kaldırımı dar yaptığın için. sağ olun aynı kaldırımı paylaştığımız insanlar.
yıllar sonra gelen edit: arkadaşlar duygusallığınızı kullanarak fav için yazdım b entry'i. evli değilim. artık sormayın. teşekkürler.
