pustlugun nirvasinda seyreden birey yahut bireylerin karsidaki kişi ve kişilere karsi yaptiklari eziyetler neticesinde gaddar bir zevk aldiklarini beyan ettikleri söz öbeğidir.
bazi insanlar vardir kendilerine varolduklarini ispatlamak için kişi ve kişileri eziyetler ile inim inim inletirler. kah kirtasiyecilikle, kah pireyi deve yamakla bazi vakitler ise essegin sol arka kulağina su kacirararak hatta bazi vakitler ise luzumsuz aptalca sorular sorarak - cunku bir aptal cevabi olmayan sorular sorar- metodlu olarak gayya kuyularinda insanlari bogmaya calisirlar.
gelgelim ki bu kişiler dünya koskoca süleymana kalmadiği için son nefeslerine yaklasirken ebelerinin damlarini görmüş bir vaziyette yorgan parcalaya parcalaya son nefes vermeye calisirlar fakat namumkundur son nefesi vermeleri.
işte o vakit tanricilik oynayan bu ibişler tanrinin eline canli düsmenin ne kadar boktan bir şey oldugunu anlayacaktirlar.
sonuc mu? anlayan anlar, anlamayan zamani geldi mi kici daglanmiş it gibi olur.
