les feuilles mortes sevgilim.
yanımda olsan söyleyeceğim tek şarkı.
`seni öylesine seviyordum, sen öylesine güzeldin ki,
nasıl seni unutmamı istiyorsun?
o zamanlar daha güzeldi hayat,
ve güneş bugünkünden daha parlak
sen benim en tatlı arkadaşımdın
ama ben pişmanlıktan başka hiçbir şey yaratmadım
ve senin söylediğin o şarkıyı
daima, daima duyacağım... `
bir haftadır ayrıyız ve duygularımı belli etmemek için onu görmezden geliyorum.
göz göze gelmemeye çalışmak yordu. gözlerimden bir şeyleri anlamasın diye...
o da öyle yapmaya başladı.
uzağız artık.
tesadüfen yanımdan geçti ve kokusunu buram buram duydum.
özlem özlem özlem.
ne yapacağımı bilmiyorum.
artık umudum da kalmadı.
arkadaş bile olamayız.
yapamıyorum.
niye sevemedin beni merak ediyorum.
onca insan mutluyken biz niye olamadık.
kasım ayından neden nefret ettiğimi sorardın ya işte bu yüzden.
garip bir biçimde
fırtınalar, yapraklar ve ayrılığı çağrıştırırdı.
