nickeledeon'un deyimiyle en sevdiğimiz sarı sünger.
bugün gözlem için gittiğim anasınıfında çocuklardan birinin izlediğini söylemesi üzerine ne yapacağımı bilemememe sebep olmuştur. o an çocuğa patrick'ten, squitward'den, mr crabs'tan bahsetmek istedim, bikini bottom'un durumunu, plankton'un başarıp başaramayacağını konuşmak istedim ama nihayetinde 5 yaşında bir çocuktu. "aaa öğretmenim de spongebob izliyor. ama o çocuk değil neden izliyor? öğretmenim anormal mi? seyredecek bişeyi yok mu?" gibisinden içseslere fırsat vermemek için tek kelime etmedim. hayatımda belki de ilk defa bir şey yapmamak için kendimi tutmayı başardım.
