Eğer bir "tercih" olarak yalnızsa, en asil duygunun insanıdır. Çünkü yalnızlığı tercih edebilmek "göt" ister. Kalabalıkların arasında bi başınalık ister. Kendi kendine yetebilmek ister. "Alayınızın amına koyarım" psikolojisi ister. "Alayina gider" ama kimsede "kalamaz."
Yalnız adam sonbahardır. Sararmış yapraktır. Ama Dalından kopmak da onun "tercihi"dir.
Rüzgarla savrulmaz yalniz adam. Mıh gibi durur olduğu yerde. Dimdik ve sapasağlam.
Cesurdur yalnız adam. Bin tane ejderhaya elinde kılıcıyla gider yapar. Hic korkmadan dalar kalabalıkların arasına. Ama yine yalniz çıkar arasından onbinlerin...
Gökyüzüdür yalnız adam. Sonsuzluğun mavisini görürsün gözlerinin içinde. Ama Kimse göremez bulutlarından düşen yağmurları. Kimse ıslanamaz o damlalarla.
ıssızdır yalnız adam. Zordur onun kilitli bahçesine girmek. Tek başına oynar 2 kişilik oyunlarını.
Herşeyden önemlisi "yalnızdır" yalnız adam. Ve göt ister o yalnızlığa sarılıp yatmak anadan üryan...
