Pişman değilim ama keşkelerim var.. Keşke bu kadar zorlamasaydın beni, denemeseydin bu kadar sabrımı; zarar vermeseydin sana hissettiğim saf sevgiye.. Elini tuttuğumda olan heyecanı kaçırmasaydın hiç bu saçma sırlarla.. Pişman değilim sevdim hemde çok. Ama izin vermemeliydin senden bir saniye bile nefret etmeme. Verdiğim sevgiye sahip çıksaydın, güveni saklasaydın ya en derinlerinde.. Kaybettirmeseydin sokmasaydın aramıza kimseleri. Kimsenin kalbimize deymesine izin vermeseydin keşke.. Evet "Kalbimiz" diyorum çünkü senin kalbine bağlamıştım benimkini.. Sende dursa bende de durur, sen de hızlansa bende de hızlanır ama sende başkasına atsa bende yine dururdu.. Seni suçlamak gelmiyor içimden, benim sende gördüğüm insanı suçlayamam ama beni bu hale getiren gördüğüm değil olan insanmış meğer; o acımasızca canımı yakan, tek kalbine hissi olan kalbimi paramparça yapan, gözü kapalı güvenirken gözümü oyan. Bakma bu sözlerime bunlarda sevgiden, seni bilmem ama ben böyle sevmişken istesemde kötü hatırlayamam seni, senden değilde sevgimden dolayı çünkü ben seni aklımda sevgimle kusursuzlaştırdım sorun da burda ya işte.. Fazla kusursuzlaştırmışım gerçekleri görünce çok yaralanmışım daha yeni anladım.. Sen beni nasıl hatırlarsın bilemem ama ben seni neyse boşver..
