lisenin ilk yıllarında yaklaşık 20 arkadaş teoman konserine gitmiştik yaz günü, açık hava'da.
teoman'ın en bi'kral olduğu günler, herkes peşinde, şarkılarını herkes bilmekte vs.
son albümlerden onlarca şarkı çaldı, sahnede tek başına kaldı.
sonra bizim tayfadan iki kız bağırdı bir sessizlik anında "teoman yollar yollar !"
bütün açık hava'da yankılandı kızların haykırışı, eline gitarını aldı teoman, bir kaç nota basmaya çalıştı. sözleri tam olarak hatırlamıyordu, o sustu, biz söyledik.
sonra durdu, bize doğru baktı "oldum oldum çocuk kaldım" dedi, tam da kendisinden soğumaya karar vermiştik ki; söylediği lafla tekrardan aldı bizi çemberine.
hala severek dinleyişimiz belki biraz da bundandır.
bu vesileyle tam sözleri de gelsin;
gözlerim kör karanlikta
kör kuyunda boğulursa
tenim benim olmadiysa
yitirilmiş, tutsak olmuş,
düşman olmuş,
milyon defa tekrarlanan
hayatimsa.
gizli bağin çözüldüyse
yollar varsa, pahaliysa
uzun, kisa ya da darsa,
artik hiç farkli olmayan,
sikildiğin, hayatinsa
aslinda yollar
yalanini görmez, yaralari sarmaz
hiç bitmez
aslinda yollar
daralip açilmaz, sonunada varmaz
hem varsan da, farketmez ki.
oldum, oldum, çocuk kaldim
yüreğimden yaralandim
bir yer olsa, huzur sunsa
dizlerim üstünde çöksem
sonsuz yolu aydinlansa
günün ilk işiğinda
son birkez nefes alsam
kaybolsam gözyaşinda
ya da ilk kitabinda *
