bıkmadınız mı ölüm yarıştırmaktan, ölümleri haklı çıkartmaya çalışmaktan? seneler önce "bir sağdan bir soldan astık" diyen insanlar gibisiniz. zihniyet hiç değişmiyor. berkin ekmek almaya gitmedi ölümü hak etti diyen insanla fırat çakıroğlu'nun ölümünü haklı çıkartmaya çalışan insanın hiçbir farkı yok. gözünüzde insanların değeri görüşleriniz kadar. eğer sizinle uyuşuyorsa bir kayıp, uyuşmuyorsa "iyi ki öldü".
bir ölüme üzülmek için görüşlerini dikkate almıyorum öncelikle. aklıma ailesi geliyor, sevenleri, hayalleri... empati yapıyorum. ister istemez içime oturuyor. "su testisi su yolunda kırılır" diyemiyorum. insanlar yaşarken her zaman ümit vardır. yanlışları düzeltmek için, eksikleri tamamlamak için, hatalardan dönebilmek, kırgınlıkları telafi edebilmek, gerektiğinde özür dileyebilmek için. ama ölüm geldiğinde ötesi yoktur artık. her şey sona erer. ne ümit kalır ne de değiştirebilmek için bir imkan.
bir hayatın solması benim için hep üzücü olmuştur. insani duygular taşıyan herkes için de böyle olmalı gibi geliyor bana. acıları yarıştırmak marifet değil. yüreklerimiz çok büyük. aynı anda pek çok şey için yanabilir.
