ahmet haşim' i hatırladım bir an. kendini sürekli çirkin hissedermiş merhum. gündüzleri dışarı çıkamayacak derecede hem de. bu duygu, onu geceleri yaşayan biri haline getirmiş. kendini boynu bükük güllere ve akşama benzetir hemen hemen tüm eserlerinde.
