birbirimizden uzak kaldığımız için kopmuştuk artık.bu böyle biraz geçtikten sonra artık dayanamadı sanırım ayrılmak istediğini söyledi. bende beni istemeyen birine yok ayrılamayız diyemezdim.aslında hiç istemezdim ama böyle olması gerekiyodu.
bi zaman olmayacağını onsuz yapamayacağımı falan düşündüm ama sonra futboldu şuydu buydu derken bi baktım unutmuşum onu. ama asla yazdığım defterimden yada tuttuğum saatlerimden vazgeçmedim.
bu olayların üstünden tam 5 yıl geçtikten sonra bile halen unutmamıştım.zaten o da hatırlatırdı kendini bi şekilde.
en son çıktığı biri oldugunu duymuştum ve artık bana ulaşamasın diye onu her yerden engellemiştim.
ama bu yeterli değildi. annemi (beni büyüten babannem oldugu için ona anne derim) hastaneye götürdüm ve rahatsızlığinın çok ciddi olduğunu ögrenmiştim. o gece onu aradım...
