Aynı zamanda Her şeye "yaparım", "hallederim", "olur" gibi olumlu cevaplar da verebilirler. Böylece kimseyi kırmadıklarını, herkesi mutlu ettiklerini düşünürler.
Geçmişe dönüp baktığımda kimseye "hayır" demediğimi görüyorum. Çünkü hayır demek onu ötelemek gibi bir şey. Mesela her davete gittim. Saçma sapan doğum günü partilerine, kimseyi tanımadığım konserlere, gecenin üçünde uykudan uyandırıp dışarı çıkaran arkadaşa... insanlığa yardım etmek gibi bir şey.
YAş biraz ilerleyince, malum, evlilik mevzuları günyüzünr çıktı. Bu yüzden birkaç görüşme yaptım. Karşıdakini daha rahat tanımak adına. Akşam yemeği ve bir etkinlik için planımı ona sorarak yapmışken, son anda "ben şunu yemek istiyorum" demesiyle bambaşka bir mekana gittik. Gittik ama o çok istediği yemeği yalandan yedi. Yani çok canının çektiği şeyi hunharca yersin. Çatalı sürüp de bırakmazsın. Ardından tiyatroya gitmek istemediğini söyleyip biletleri alıp almadığımı sordu. Aldım dedim, biletleri gösterdim. Yine de gelmedi. Ben de üstelemedim. Biraz daha takıldıktan sonra gitti.
Şimdi şuna gelmek istiyorum. Ben yuva filan kuramayacağım. Çünkü karşıdaki ne derse age of empires 'Taki işçiler gibi "emret", "usta", "yaparım", "olur" diyorum. Büyük ihtimalle ilk evliliğim felaketim olacak. Ne derse yapacağım, ne isterse alacağım, istediği yere gideceğim, istediğini yaptıracak bana!
Bu yüzden şu sıralar evlilik hayallerine ara verdim. Hayır demeyi öğrenmem lazım.
