sene 2003. liseye gidiyorum. daha bıyıklar yeni terlemeye başlamış (bu detaya dikkat. olay bu detay üzerinde şekilleniyor). okuldan yeni gelmişim. okuldan eve yürüyerek geliyorum. en az 1 saat. yani yorgunluktan ölüyorum. daha dinlenmeye bile fırsat bulmadan annem verdi elime baltayı, "git odun kır" dedi. kırın mırın etsem de anne inadı engin çıktı. çaresiz aşağıya indim. hali ile biraz gerginim. aldım baltayı elime, başladım odunları hış etmeye. ama nasıl bir hınç ile kırıyorsam artık, mahallede oynayan veletlerin dikkatini çekmiş olmalı ki, baktım bir müddet sonra birer ikişer etrafımda toplanmaya başladılar. malum memleketcek bu tür olayları (kepçe, vinç, dozer gibi araçları seyretme, bilimum inşaat olayları, odun kırma, boya-badana işleri vb) izlemek gibi tuhaflıklarımız vardır. önce aldırmadım. odunları kırmaya devam ettim. sonra baktım iyiden iyiye yanıma sokuluyorlar. dedim şimdi birine bir parça gelir falan... ondan sonra al başına belayı. güzellikle bunları bir iki kere uyardım. baktım laftan anlamıyorlar, başladım kovalamaya. tabi çil yavrusu gibi dağıldılar. başladım tekrar odunları kırmaya. bir müddet sonra yanıma birisi gıdım gıdım sokuluyor. hemen bir iki adım gerisinden de bir diğeri sesleniyor:
-oğlum gitmesene len. amca kızacak.
avına sinsice yaklaşan avcı kıvamındaki çocuk, yaptığı eylemi sorgulayan bu söyleme değil de ikinci cümleye takılıyor.
- ne amcası len?
cevap gelir:
-amca tabi olm. görmüyon mu bıyıkları var.
kısa bir süre dumura uğramış gibi duraksayan çocuk, verilen cevabı mantıklı bulmuş olacak ki şöyle karşılık verir:
-doğru söylüyon len. hakkatten bıyıkları var. amca bu.
bu esnada konuşulanları pür dikkat dinlemekteyim ama çaktırmıyorum. son cevap ile birlikte artık kendimi tutamadım ve patlattım kahkahayı. kısa bir kahkaha krizinden sonra baltayla kovalamaya başladım bunları. tabi bunlar topuklarını neticelerine vura vura yardırdı. ben de kalan odunları rahat rahat kırdım tabi. sonra düşündüm de, benim ki de iş hani. çocuk işte. dediyse dedi. ne diye kovalıyorsun. menopoz dönemine giren teyzelere teyze denildiğinde kızdıkları gibi niye kızıyorsam artık. ergenliğin verdiği dengesizliğin sonucu olsa gerek...
