aslında beni çok iyi tanıyorsun. hemde tahmin edemeyeceğin kadar iyi. nasıl diye sorma. sadece düşün.
düşünmeni beklemiyordum zaten. kim olabilir bu kadar iyi tanıdığın kişi?
seninle her gün aynada karşılaşıyoruz ama sen bunun farkında değilsin.
şizofren veya paranoyak birisi olduğumu düşünebilirsin. ne fark eder ki?
şu anda bu yazıyı okumayı bırakabilirsin. sence de saçma değil mi?
birisi gelmiş beni çok iyi tanıyorsun diyor. hah kıçım...
sen beni nereden tanıyacaksın ki?
ölmek isteyen bir insanı gözlerinden tanıyacak kadar çok baktım aynaya.
hayattan zevk alıyor musun?
maskelerini takmaya devam ediyor musun?
peki mutluymuş gibi davranmaya?
korkuyorsun...
ama bunu kendine itiraf edemiyorsun; çünkü sen bir korkaksın...
ağlamaktan korkuyorsun, kahkahalar atarak gülmekten belki de,
kendinden korkuyorsun ve sen bir korkaksın.
buraya kadar okumaya devam ettiysen; sadece saçmalıkları ve halihazırda senin bildiğin ama kendine söyleyemediğin şeyleri okuduğunu fark etmişsindir.
bir yazı ne kadar etkileyebilir ki seni?
düşünmeni istemiyorum.
bu yazıyı anlamak için tekrar tekrar okumanı istemiyorum.
sadece anlamanı istiyorum.
bizler insanız; bir demo sürüm değil.
ama sen ne yapıyorsun?
son sistem bilgisayarda mario oynuyorsun değil mi?
asla kendini tanımadın, ne yapabileceğinin farkına varmadın çünkü uyuyordun.
çalışmak senin için çok sıkıcı bir olay değil mi?
peki ya direnip çalışmanın verdiği mutluluk ile tanışsaydın ne olacaktı dersin?
işte sana düşünmek için bir sebep.
ama sen bunu bile umursamayacak kadar ölüsün...
görüşmek üzere
güle güle ölü insan
