bir yangının külünü yeniden yakıp geçtin dedirten durumdur. efendim bu gece pek bir anı giresim var blog tadında sözlüğe moderasyon idare ediversin bu gece beni. mekan: heybeliada, zaman: 2006 haziran, sevgiliyle bir akşam vakti yürüyerek değerlendirilmektedir. karşıdan bir sima gelmektedir, siz ona bakarsınız, o size bakar. beyninizden "kim lan bu kim lan bu kim lan bu" diye binlerce kez geçmektedir. kişi yanınızdan geçer, siz ona bakarsınız, o size bakar, kişi sizin arkanıza düşmüştür artık, kafanızı çevirmişsinizdir siz de onunla birlikte, o da aynen size bakmaktadır. sonra dank eder kafaya, o gözler, o gözler ona ait olabilir midir? X'ti sanırım diye mırıldanırsınız. sevgiliniz size "kim?" diye sorar. X, dersiniz. istemeden, tanıyamadığınız için göz göze o kadar zaman bakışmışsınızdır, muhtemelen o da sizi tanıyamamıştır ilk bakışta, tanısanız bakmazdınız zaten, lakin bu durum sevgiliye nasıl açıklanır ki? hayatınızın 3 yılının ırzına geçmiş, onu unutmak için senelerce sürüm sürüm süründüğünüz, sonunda o gözleri, o sözleri beyninizden zorla silip attığınız bir kişidir o. kimi zaman gözlerini hatırlamak isteyip de hatırlayamadığınızdır hatta. sonra da o kadar uzun zaman bakınca yine hatırlamış oldunuz, eee ne oldu lan onca emek?
