insan bazı şeylere başlamakta sıkıntı çekiyor Suare..
Bazı insanlar, bazı insanlara, bazı insanları anlatınca böyle,
Bazı şeyler dile gelemeyebiliyor Suare..
Ben seni ilk gördüğümde,
Sen bana ilk güldüğünde,
Ben tam şuradaydım..
Şiirin eli yok gösteremiyorum Suare..
Ama şöyle ki;
Ben seni ne zaman görsem karnıma fonksiyonel bir ağrı giriyor,
Yörüngemi şaşırıyorum..
Ben sırf sen sevinebil diye,
Her sabah sportif faaliyetlerde bulunuyorum..
Kamyonlar yerdeki tozu kaldırırken,
Akla gelen ihtimaller,
Yanından geçerken,
Edilen suistimaller,
Seni gönül gözüyle görebildiğim bu yer,
Üzerime vertisoller,
Üzerime kanyon vadileri, üzerime kümülatif bulutları ser..
Seni gördüğüm günün aşırısı, oluşan bu kördüğüm,
Bir şizofreni battaniyesi çekip üstüme,
Silüetini yanıbaşımda umduğum,
Nerede acaba bu yıkık kent,
Ve ne zamandı kim bilir miladı,
için rahat olsun..
Varsa eğer benimle bir alıp veremediğin,
Bu gönlüm olsun..
Biz de trapezden atlayalım,
ikindileri ağlayalım..
Bizim de aczimiz damarlansın,
Biz de aklımızda kalanları anlatalım..
Araya birkaç kanun taksimi girsin..
Mesafelere meydan okuyalım,
iki bardak çayla olan biteni soyutlayalım bir nebze..
Aşk bizim için meşru bir realitedir Suare..
Çünkü içimizdedir..
ihtimaller bazen hüsran anlamına gelir..
Her işin başı, bir yerden başlamayı düşünmekle geçiyor.
Ve geçip gidecek olan neyse aramızdan,
Geçiştiriyoruz hepsini bir bir..
Bir gül buketini daha çöpe atacak gücüm kalmadı Suare.
Ama sen her ne kadar görüyor veya göremiyorsan,
Şimdi yok diyorsun ya hani,
Bir gül ilan ediyorum sana omzumdan,
Bu plaket, bu mevki, bu makam da, senindir..
Güleyim dersen;
Bahardan bir şeyler bahşetmiş olursun,
Ki bu gül de senindir..
Her ne kadar gel diyemesem de,
En azından gitme Suare..
Midyat'a gideceğine, evdeki pirinci ayıkla..
Boş zamanlarında mütemadiyen adımı sayıkla..
Bu oluşan gelgitler bir şeylere dem vurabilmenin kıyısıdır..
Gel diyemiyorum Suare,
Bekliyorum..
Çünkü beklemek,
Gel diyebilmenin yarısıdır..
