kendi hayatımdan kafamı kaldırıp seni gördüğümde
gözlerinin parıltısıyla aydınlanırken
hiç alışmadığım bir huzurun kapısındaydım
bilmediği şeyden korkarmış ya insan
ben mutsuzluğu biliyordum bir tek
kapıları açmak yerine kapıları kapattım üstüme
ben geceydim, sen başladığında ben bitiyordum
sen bittiğinde ben başlıyordum
sen gittiğinde denizin mehtabına bakarak hatıraları düşünen bir adam vardır
bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacakken
ağlayanlar varken, gülenler varken
hayat böyle bir iyi bir kötüyken
bir yaşar bir ölürken
düşünüp hiçbir şey yapmazken
senin yerine hayaline anlatırken
yazarken, yazarken, yazarken
tam da böyle bir ölümden bahsederken
gözlerimin içine bak
kendi hayatımdan kafamı kaldırıp seni gördüğümde
gözlerinin parıltısıyla kendimi kaybedeceğim.
