Nefes almak zor geliyor, ruhum bedenime ağır geliyor. Yaşamak bile acı veriyor.
Unutulmasın diye her şeyi göze alabilirim. Küçük acılar konuşur, büyük acılar dilsizdir.
45 yıl önce bugün işkence yapıyorlardı ona. 23 kasım'da da tanrı dağı'na ulaştı.
canımın acısından yanıyorum. 1974 yılında çıkarılan ecevit affını ve ağabeyimizin katillerini unutmayacağım. Tek tesellim: dursun ağabeyimin kız kardeşi, ikinci annem dediğim samiye oktay hanımefendiyi tanımış olmamdır.
Ben bu kahırla yaşayacağım, ama çocuklarıma da bu kini miras bırakacağım!
Önkuzu'nun adı binlerce yıl unutulmayacak. O'nu şehit edenler de, onların aşağılık ideolojisi de bu ahla yerin dibine batacak!
