böyle düşünen yine bizleriz.. çünkü hayat bizim elimizde ve onu şekillendirecek olan da yine bizleriz.. mesela birine merhaba dediğinizde mutlaka sıcak bir merhaba alacağınız kişiler vardır.. veya biriyle sohbet ettiğinizde bir ortak düşünce mutlaka bulunur. bu sizin bundan ne kadar keyif aldığınıza bakar.. ama sırf bu duygu yüzünden yapmak istemeyip yapmak zorunda gibi hissettiğiniz anlar olur ya.. genelde hayatın en sikko zamanlarında olur bu duygu.. hani bazı insanlar doğru zamanda doğru insanlarla tanışmış ve iyi yerlere gelmiştir ya.. ama hayat sizi yanlış zamanda yanlış insanlarla tanıştırmıştır... benimde geçen sene içinde bulunduğum durumdu...
2013 de liseden mezun oldum.. lisede arkadaşlar, ortam, sohbet muhabbet çok iyiydi. gerçekten mutluydum.. bir şeyleri kendimi kandırıyor gibi değil gerçekten mutlu olduğum için yapıyordum.. lise bittikten sonra bütün arkadaşlar iyi kötü bir yere yerleştiler.. ne sanal alemde ne de gerçek hayatta konuşacak bir kişim bile kalmadı.. o sene de hazırlanıyorum ayağına mal mal 1 sene takıldım sonuç gene aynıydı.. dedim bir daha hazırlanayım ama evde sorumluluk hissi gelmiyor bende kıyıda köşede biriktirdiğim paralarla orta çaplı bir dershaneye yazıldım.. ailem bile beni iplemiyor duruma gelmiş.. evin içinde birer yabancı gibiyiz. o yıllar iyice kendimi yalnız, mutsuz hissediyorum.. dershanenin ilk günü girdik sınıfa, oturdum öyle mal mal bakıyorum etrafa.. haa bu arada 1 sınıfta lisede kalmışım, yaş dayanmış 20 ye.. çoğu kişi ergen geliyor gözüme.. kendime bile yabancılaştığım zamanlar.. diyorum ben burda napıyorum? sanki kendimi o ortama layık göremiyorum, aşağılık kompleksi sarmış her yanımı.. etraftaki popi olmaya çalışan süsbiberlerini, yapmacık insanları gördükçe içten içe sinirleniyorum.. 16-17 yaşlarında veletlerle iki sohbet ediyoruz dakika başı sigara yakıp marifet gibi günde 2 paket bitiriyorum diyorlar. içimden iyi bok yiyorsunuz deyip ayrılıyorum. ota boka sinirlenir hale gelmişim.. başkalarının yanına gidiyorum onlarda hiç sevmediğim muhabbetleri yapıyor.. şöyle karşına alıp adam gibi sohbet muhabbet edebileceğim insanların olmadığını düşünüyorum... 1. sınıfa yeni başlamış, yaşlı gözlerle annesini arayan süt çocuğu gibi amele amele onun bunun yanına gidiyorum.. lan iyice kendimi ezik hissediyorum.. bu duyguyu çoğu genç hissetmiştir.. hani bazen yanınızda arkadaşınız olur da yürüyüşünüz bir dik olur.. ama tek başınıza iken böyle bir özgüven daha düşüktür ya.. hani o eller cepte, mal mal kendi başına takılırsınız ya.. her yerimden depresyon fışkırıyor.. arada kızlara bakıyorum hiç göz göze bile geldiğim kız olmuyor.. ulan diyorum kızlar bile bakmıyor.. iyice siklenmediğimi, umursanmadığımı falan hissediyorum.. ben ölmüşüm de helvamı kavuran yok modunda ruh gibi dolaşıyorum... ben varım ama yaşıyor muyum lan ben? otobüse biniyorum her gün akbile bas durakta in, dersaneden çık tekrar akbili bas otur köşene, camdan umutsuz gözlerle dışarıdaki mutlu olan insanların gülüşünü izle.. sonra in eve gel.. her gün aynı şeyler çok sıkılmışım.. zaten o senede iyi bir puan almazsam ya askere gidip orada daha da depresyona girip şizofrenliğe kasacam.. ya da buna bir dur deyip bir birey olduğumu, burda olduğumu hissettirecektim kendime.. önce bir psikiyatriye giderek başladım.. yavaş yavaş bir şeyleri denemeye başladım. biraz daha konuşur oldum.. durduk yere sağa sola tebesssümle bakmaya, insanlarla onların hoşuna gideceği gibi konuşmaya başladım. sırf neler olacağını görmek için.. başımı kaldırıp dik yürüdüm ve etrafıma baktım.. gördüm ki aslında çoğu kız bakıyormuş.. arada tartışma muhabbetlerinde güzel bir diksiyonla hakim olduğum konular hakkında jest ve mimiğimi kullanarak ota boka atlamaya başladım.. gördüm ki insanlar etkileniyor.. kızlarla da muhabbet iyiye sardı.. kendimi artık ezik değil ortamın lideri gibi görmeye başlamışım.. tabi benim bu durumum 1 aylık kendimi kanıtlamak için sosyal deney gibi bir şeydi.. sırf ben ezik değilim düşüncesini kafamdan atmak için yapmıştım bunu.. kasımın ortaları gibi derslere ağırlık verdim.. orta bir sosyal yaşantıyla iyi kötü yıl sonunu getirdik.. şu an psikoloji okuyorum.. zamanında en diplerden gelmiş biri olan, empati duygusu nirvanaya ulaşmış biri için en güzel seçimlerinden biri belki de.... siz hayatı nasıl görmek istiyorsanız öyle görürsünüz... yeter ki içinizdeki ''ben'' i ortaya çıkarın... mutlaka bir konuda birilerinden üstünsünüz. hiç kimse mükemmel değil.. bende, sende, o da....
