ölmek için dünyaya gelişimizin mantıksızlığı o kadar büyüktür ki, hiçbir şeyle ölçülemeyecek kadar devasa boyuttadır. ölüm olmasaydı anlayabilirdim belki doğumu. anlayabilirdim çekilen çileleri, zevkleri. ama ölüm olduktan sonra neye yarar yemekler, gezmeler, eğlenmeler, sevişmeler? neye yarar savaşlar, filmler, nobeller, aileler? madem bi' gün nefes almayı bırakacak, madem bi' gün kan pompalamayı kesecek, madem bi' gün 2 metrelik çukurun içinde böceklere lunapark görevi göreceğiz; ne gerek vardı bunca zahmete? doğmadan da ölebilirdik. gerek yoktu bu kadar aşka ve nefrete. acıya ve zevke. gerek yoktu bu kadar eziyete ve cinayete. Doğmaya ve büyümeye. Gerek yoktu bu kadar çoğalmaya. Gerek yoktu bu kadar mezarlığa.. Gerek yoktu oksijenin bağımlısı olmaya, bi' gün ölüm kucak açacak nasılsa.
