küba halkı şöyle mutsuz, böyle umutsuz diye sallanarak kendisine büyük haksızlık edilen liderdir. evet, bolluk içinde yaşamaz kübalılar, refahın dibine vurmamışlardır, adamı kavuran sıcakta kamu vasıtası gelecek diye her biri çeyrek saate bedel dakikalarca beklemek her kübalının günlük rutinidir belki ama umutsuzluktan bahsetmek, mutsuzluktan dem vurmak için ya küba'ya hiç gitmemiş olmak, ya muayyen ön yargılara angaje olmak ya da ne bileyim her ikisi birden ilaveten insaftan yoksun olmak gerekir.
o bir başkan ya da lider olmaktan çok ve evvel '' fidel'' dir vatandaşlarının gözünde,
evet fidel, bir arkadaş,dost ya da ailenin bir ferdi gibi. ve nerede müzik duyarsa kübalılar, hava ne kadar sıcak, karın o an için ne kadar aç olsa da hemen dansa başlayıverirler, genç, yaşlı, kadın, erkek. güler yüzlü ve dost canlısıdırlar. bu genel ruh hali, umutsuzluğun kol gezdiği ,mutsuzluğun egemen olduğu coğrafyalara vergi olabilir mi? kimsenin acından ölmediği, herkesin eğitim olanaklarından eşit şekilde yararlanabildiği, kimsenin diğerini ötekileştirmediği, herkesin bir miktar rom ve puro içebildiği toprakların fidel'idir o. bir kaç mil ötedeki canavara, şu kavanoz dipli dünyada en uzun süre meydan okuyandır, kıvırmadan, harbiden. selamlar onadır.
aslan fidel'edir.
