Herşeyden önce hayat boyu mutluluk beklemek mutsuzluk yapar. Çünki, beklentinin çıtası nekadar yüksekse okadar mutlu olmak zorlaşır. Mutluluktan eksilen ise yine mutsuzluktur.
Doğada her alanda birbiriyle rekebet halindeki insan çoğu zaman kayıp etmeye mahkumdur. Hele hele acımasız kapitalist sistemin getirisinde güçsüz ve yoksula mutluluk koklatılmaz bile. Çünki böyle bir sistemde gülmek emekle değil, tesadüflere bağlıdır. Güçsüzlükten dolayı insan cesaretsiz olur, cesaretsiz insan sevdiğine bile aşkını ilan edemez, okuyamaz, okusada iş bulamaz. iş bulsada karnı doymaz. Çünki birileri yüzbin insanı doyurup, evlendirecek güce sahipken, güçsüz insan ın mutlu edebilmek için on kişinin yemeden çalışıp o adama vermesi gerekiyor.
Mutlu olmak için;
1. Gelir dağılımı adaleti.
2. Eğitilmiş bir toplum
3. Hain ve suçluların cezasını tam aldıkları bir adalet.
4. Aracının değil üreticinin kazandığı bir piyasa.
5. Dış güzellik yerine ruh güzelliğini, bencillik yerine paylaşmayı önceleyen bir ahlak.
Gerklidir. Haksızlığa yetinmek ve kanaat etmek vicdanı karartır. insanı ruhbanlaştırır.
