geçen sabah kaldırımda dikiliyorum köpeğin biri (insan değil gerçek köpek) yanıma yanaştı etrafımda bi iki tur attı kuyruk salladı felan neyse ayağımın dibine yattı belki acıkmıştır dedim poğaçalardan birini verdim kokladı ama yemedi içimden "vay mk. şu hayatta istanbul köpeği olmak varmış dedim" köpek işittimi ne olduysa daha fazla içerlemeyeyim diye poğaçayı yedi.
yani diyeceğim o ki bolluk içinde yüzüyoruz allah bugünlerimizi aratmasın.
